Με τον όρο βρογχοκήλη περιγράφεται η μεγέθυνση του θυρεοειδούς αδένα. Η βρογχοκήλη μπορεί να είναι απλή (χωρίς όζους) ή οζώδης (με όζο/όζους), τοξική (με υπερθυρεοειδισμό) ή μη-τοξική (με φυσιολογική λειτουργία του θυρεοειδούς).

Η συχνότερη αιτία για την εμφάνιση βρογχοκήλης είναι η έλλειψη ιωδίου (ιωδοπενική βρογχοκήλη). Όταν υπάρχει έλλειψη σε ιώδιο, προσπαθεί ο θυρεοειδής αδένας να αξιοποιήσει στο μέγιστο το υπάρχον ιώδιο για την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών. Αυτό επιτυγχάνεται με τη μεγέθυνση του θυρεοειδικού ιστού. Σπανιότερες αιτίες βρογχοκήλης αποτελούν οι αυτοάνοσες νόσοι Graves και Hashimoto. Η μεγέθυνση του αδένα μπορεί να προκαλέσει μια εμφανή μάζα στον τράχηλο, είτε να επεκταθεί εσωτερικά πιέζοντας τις αναπνευστικές οδούς.

Τα συχνότερα συμπτώματα, λόγω συνεχούς πίεσης, είναι η δυσκολία στην κατάποση και η δύσπνοια. Η θεραπευτική αντιμετώπιση της βρογχοκήλης επιτυγχάνεται με τη χορήγηση ιωδίου, θυρεοειδικών ορμονών ή με τον συνδυασμό των δυο παραπάνω. Γενικότερα προτιμάται η χορήγηση μόνο ιωδίου, ιδίως στα παιδιά και τους νέους. Πριν την έναρξη της θεραπείας θα πρέπει να προηγηθεί ένας εργαστηριακός έλεγχος, ώστε να αποκλειστεί ο υπερθυρεοειδισμός. Πέρα από τη φαρμακευτική αγωγή, είναι σε ορισμένες περιπτώσεις  απαραίτητη η μείωση του όγκου του θυρεοειδούς αδένα με χειρουργική επέμβαση ή με τη χρήση ραδιενεργού ιωδίου (π.χ. σε περίπτωση δύσπνοιας).